Q&A

Hej!

Wakacje!! Mamy już wakacje! Chyba każdy się cieszy, no nie? Dzisiaj odpowiem na Wasze pytania. Zaczynajmy!

Pytania od Clary:
Ulubiony smak soku?
Jabłko brzoskwinia lub jabłko winogrono.
Czy kiedyś zjadłam coś czas bardzo żałowałaś?
Chyba nie.
Wypiłam sam olej?
Wypić nie wypiłam, ale gdybym musiała no to czemu nie :P

Pytania od Rafo:
Jakie jest twoje lubione:
zwierzę,
Delfin i lama
jedzenie,
Makaron z sosem serowym i brokułami
napój,
Shake lub woda brzoskwiniowa
miasto,
Trudno powiedzieć xd
kraj?
To samo co powyżej.
Czy kiedyś:
zgubiłaś się,
No na pewno xd Pamiętam szczególnie jak w wielkim supermarkecie nawoływali przez takie cuś moich rodziców ;p
zabiłaś kogoś,
Nieee
chciałaś kogoś zabić,
Hmm, raczej nie...
próbowałaś wezwać Szatana?
Nie
Kiedy pierwszy raz:
się umalowałaś,
Skąd ja mam to pamiętać? Xd
dostałaś szóstkę,
Dawno XD
wywaliłaś się,
I ja mam to pamiętać? Xd
złamałaś coś (np. żebro, patyk xd),
Od razu mówię, że nigdy nie miałam nic złamanego w ciele, a patyk no to pewnie już jako małe dziecko złamałam xd
napisałaś zdanie bez żadnego błędu?
Nie pamiętam xd
Czy jesteś:
feministką,
Nie
satanistką,
Nie
buddystką,
Nie
rasistką,
Nie
miłośnikiem zwierząt,
Zależy jakich xd Ale powiedzmy, że tak.
miłośnikiem kebaba?
Lubię kebab, ale bez przesady :p

Pytania od Oliwii:
Jak masz na imię?
Kinga
Do jakiej klasy idziesz po wakacjach?
2 gimnazjum
Będzie pasek na swiadectwie, czy może gdzies indziej? :D
Na świadectwie :p
Co cenisz w ludziach? a czego w nich nie znosisz
Nie znoszę gdy nie mają do mnie zaufania, mimo że nigdy nie sprawiłam, że powinni tak się zachowywać. Cenię sobie szczerość.
Jakie zwierzę lubisz lub posiadasz :D
Lubię delfiny i lamy. Muszę przyznać, że zastanawiałam się nad kupnem lamy xdd Z koleżanką mamy się złożyć :p
Pierwszy simowy blog, który czytałas?
simssims170.bloog.pl
Farbowałas kiedys włosy? Jesli nie, to chciałabys? Na jaki kolor? :D
Kiedyś farbowałam tylko końcówki na niebiesko (co z tego, że wyszły zielone).
Książka/Film której nie lubisz.
W pustyni i w puszczy. Udręka jak dla mnie.
Ile blogów obserwujesz?
Ok. 22
Ulubiona piosenka na tę chwilę?
Coldplay - "Hymn for the Weekend"

Las pełen tajemnic

Hej!

U mnie słoneczko, piękna pogoda i oczywiście zbliżające się wakacje! W szkole już nic prawie nie robimy, dlatego mogę sobie teraz pozwolić na więcej grania. Szczególnie zajęłam się rozszerzaniem historii rodziny Lottness. Będzie się działo, oj będzie :D 

A teraz Las pełen tajemnic :p

Postanowiłam uciec. Nie mogłam przecież bezczynnie siedzieć tam i czekać na moją śmierć.

Wierzyłam mocno, że mi się uda. Że epizod z lasem skończy się.

Nagle natrafiłam na małą chatkę. Nie zaszkodzi zajrzeć - pomyślałam wykończona ciągłym bieganiem.

 Może znajdzie się coś do picia?

Po chwili z domku wyszła jakaś kobieta. W sumie przypominała jakąś cygankę, ale w tej chwili nie liczyło się to dla mnie. Ważne by miała trochę wody i może jedzenia.

-Czego tutaj szukasz? - spytała zmęczonym głosem.

-Hmm, zobaczyłam tę chatkę i pomyślałam, że może będę mogła tu na chwilę zostać..

-Tak dawno nie miałam gości! - rozpromieniła się - Proszę, wejdź.

Wnętrze domku było dość zadbane, choć zdecydowanie dla dwóch osób nie było tu miejsca.

-Och, jak dobrze - wypiłam chyba piątą szklankę wody - Dziękuję bardzo.

Teraz za to przygnębiała mnie myśl, że może już nigdy nie doświadczę wygód, ciepła domowego i tych wszystkich sprzętów. Może już nigdy stąd nie wyjdę!

Ale musi być jakieś wyjście, prawda?

Otarłam zmęczone oczy pełne łez i obiecałam sobie, że wezmę się w garść.

-Zaraz przygotuję ci coś do jedzenia - oznajmiła kobieta i zabrała się za przygotowywanie posiłku.

Za to ja usiadłam w fotelu, próbując zebrać myśli.

 -Jeszcze raz dziękuję - powiedziałam do nieznajomej i wzięłam od niej talerz z jakąś potrawą.

W mgnieniu oka talerz pustoszał.

-Wie pani może, jak uciec z lasu? - spytałam niespodziewanie.

 -Nie da się - mruknęła.

I zajęła się jakimś dziwnym rytuałem, który polegał chyba na tańczeniu wokół pcheł. XD

-Och, pani jeszcze nie zaznajomiona - zakryła usta dłonią.

-Będę musiała już iść - nie chciałam tracić nawet sekundy.

Wyszłam z domu bardzo zmęczona. Od dwóch dni nie spałam!

Ale nie mogłam pozwolić sobie teraz na słabość. Cel był już tak blisko.

 No, w końcu - pomyślałam, gdy nareszcie doszłam do tzw. granicy.

Jeszcze dwa kroki.

Krok.

 (jak myślicie, Elise uda się wydostać z tego lasu?)

Wiem, że bardzo krótko i jeszcze w takim momencie, ale musicie mi to wybaczyć.

W zamian za to możecie w komentarzu zadać mi najróżniejsze pytania, które w następnym poście umieszczę razem z odpowiedziami. Co wy na to? 
Pa!

Lottness

Hej!

Przejdę od razu do rodzinki:

-No dobra, Raph, mamy sprawę do załatwienia - zaczęłam.

-Wiesz, że teraz grasuje po naszym mieście mężczyzna, który porywa dziewczyny w moim wieku?

-Nie możemy tego tak zostawić! - oznajmiłam stanowczo.

-Chcesz sama mu wpaść w ręce? - spytał Raphael.

-Powiedzmy, że mniej więcej tak...

-Hej! - do kawiarni zawitała Pearl. Ją także chciałam zaznajomić z moim planem.

 -A jak coś Ci się stanie? Nie możesz tego zrobić! - histeryzował Raph.

-Daj spokój, możesz się przyłączyć! A ty Pearl wchodzisz w to? Chcę znaleźć tego porywacza.

 -No jasne, że tak! Nie może mnie ominąć taka akcja! - emocjonowała się.

-Najpierw trzeba wyszukać go w necie - zaproponowała.

Byłam dumna z siebie, że wymyśliłam ten plan. Jak uda nam się go odnaleźć, to zostaniemy okrzyknięci bohaterami!

Będą mówić o nas w telewizji i w ogóle! Tylko, żeby mama się nie dowiedziała, co zamierzamy...

 -Wiesz ile po tej akcji chłopaków na nas będzie zwracało uwagę? Całe mnóstwo! - Pearl była wniebowzięta.

 -A ja to co? - obruszył się Raphael.

 -Daj spokój, Raph! - burknęłam - Za tobą też będą latały jakieś dziewczyny!

 Po jakimś czasie musieliśmy wracać do domu.

Ale jutro, jutro się wszystko zmieni!

Serio, Pearl? Na rowerze w śnieżycę?

 Raphael też już pobiegł. W takim razie nic tu po mnie.

-No, jesteś w końcu - mama nie była zadowolona z mojego spóźnienia.

-Idź się myć, później zjesz kolację - przytuliła mnie.

No i tak też poszłam do łazienki.

 -Co jest na kolację? - spytałam wykąpana.

 -Pyszna sałatka - odpowiedziała i dalej gotowała.

-Smacznego, kochanie. Ja już z tatą jedliśmy - powiedziała na odchodnym.

 -Jimmy! Co ty tu robisz? - spytałam, choć wiedziałam, że i tak mi nie odpowie.

-Od kilku tygodniu znikają w mieście dziewczynki w wieku 10-15 lat.

-Porywacz zawsze jest ten sam, ale trudno jest go namierzyć.

-Podobno ostatnio widziano go przy skrzyżowaniu ulic 75 i 74.

-Proszę zapewnić jak największe bezpieczeństwo swoim pociechom.

-O, nie! Muszę uważać na Harper...

-Na co uważać? - spytałam, siadając na kanapie.

Czyżby chodziło o tego porywacza? Jeszcze tego brakowało, żeby mama wzmogła czujność.

-Mamo, może do mnie przyjść na nocowanie Pearl i Raphael?

 -Hmm? Słuchasz mnie?

 -No dobrze, ale macie zachowywać się grzecznie.

-I lepiej, żebyście nie łazili dużo po mieście.

-Teraz jest tam trochę niebezpiecznie.

 Gdy mama skończyła swoją "przemowę" zadzwoniłam do Pearl i Raphaela, żeby zawiadomić ich o nocowaniu.

Na szczęście ich rodzice też się zgodzili.

 Następnego dnia

 Babcia myśli, że ubrania wyschną na tym mrozie xd

A rodzice... Och, dali by przy mnie sobie spokój.

 O, coś się szykuje!

-Cecile, moja najdroższa, tyle już się działo, że nie było kiedy cię o to prosić.

-Ale teraz już nic nam nie przeszkodzi. Więc...

-Zostaniesz moją żoną?

-Tak! Tak! Tak!

-Och, Nate, myślałam, że nic już mnie nie zaskoczy!

-Kocham Cię!

 W sumie chciałabym kiedyś spotkać taką miłość. Ale z moim szczęściem to raczej niemożliwie!

O noł, gacie mi się zsunęły!

O, Raphael już jest!

Jakby co, to przytulas jest u nas normalny.

Pearl też już jest!

 Pearl już wskoczyła na konia. Nawet chwilę nie spocznie!

-Ciasteczka są! Twoje ulubione - próbowałam ją czymś innym zachęcić.

-Już idę - śmiała się.

-No szybciej, no - ten numer z ciasteczkami był przede wszystkim na wykurzenie jej z konika xddd

Ale jak nie chciała zejść to trzeba inaczej zająć czas.

-Hahah, trafiłam! - chichotałam.

 -No i kto jest mistrzem? No kto? - Raphael przyłożył mi naprawdę mocno.

Pearl zrozumiała chyba, że nie samym konikiem żyje człowiek.

Ciasteczkami też nie, Raph. Dajesz zły przykład.
Czas brać się do akcji!

 Szukaliśmy w internecie jakichś informacji o tym facecie, ale jedyne czego się dowiedzieliśmy to tego, że spotkano go ostatnio przy sklepie Mars.

-A weźcie, nie uda się nam go znaleźć - Raph był zrezygnowany.

 A teraz udajemy, że śpimy. Przecież tylko w nocy uda nam się wymknąć!

Rodzice śpią, czas działać!

Pa!